Karşılaşma

Konu: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 12:33 pm

...Ve Kahraman Büyükbaba, asasını hain seherbaza doğrultup son duasını etmesini söyledi. Seherbazın hırsla bakan gözleri yavaşça kapandı, Merlin'den yardım dileyerek diz çöktü. Sonu gelmişti, hiçbir kaçış yolu yoktu. Ölüm ona soluğu kadar yakındaydı. Onun sonu da diğer zayıf arkadaşları gibi olacaktı...

Küçük Merlin'le birlikte, babası DJ de uykuya kalmıştı. Sıcak nefesi, koluyla sarmaladığı oğlunun saçlarına çarpıyor ve ona güven veriyordu. DJ, anlamsız bir homurtu çıkararak gözlerini araladı. Oğlunu en sonunda uyutabilmişti. Daha önce hiç onun kadar huysuz bir çocuğu olmadığı için Merlin'le baş etesi çok zor oluyordu. Belki de bunun tek sebebi, daha önce hiç tek başına babalık yapmamış olmasıydı. Hep yardımına koşan birileri olmuştu; Bonnie, Alexis, Stef, Ginny... Yalnızlığın ne demek olduğunu hiçbir zaman öğrenmek zorunda kalmamıştı. Fakat şimdi, yalnızlıktan başka hiçbir şeyi yoktu. Uykulu ve yorgun bakışlarını saate dikti. Eğlenecek o kadar çok zaman vardı ki, evde oturup çocuk bakmaktan daha iyi şeyler olduğu aklına geldi. Etrafı kolaçan etmeliydi, artık aldığı sorumlulukları yerine getirmeliydi. Kimse onu zorla Karanlık Lord yapmamıştı, kendi kaşınmıştı. Yüzünü olabildiğince soğuk suyla yıkadıktan sonra aynada yeni haline baktı. Acınası durumdaydı, daha genç olmasına rağmen. Saçlarını eliyle karıştırdı her zamanki gibi. En yeni, 'iyi adam' cüppelerinden birini giyerek kendisiyle dalga geçti. Sarı-Gri renkli cüppesiyle kilise çanlarını aratmıyordu. Belki kafasına bir yıldız taksa, yılbaşı süsü bile olabilirdi. Dikkat çekmemek için bu kılığına katlanmak zorundaydı. Artık Hogwarts'takiler ve dışarıdaki iyi adamlar için Daniel Jacob Black yoktu, Santiago Yankee vardı. Amerika'dan gelmişti, bir ailesi yoktu. Hiçbir zaman evlenmeyecekti çünkü annesi babasını öldürmüştü ve bir ejderhaya yem etmişti. DJ sırıttı ve hayal gücüne hayran kalarak odasından Hogsmeade'e cisimlendi. Biraz eğlenmekten kimseye zarar gelmezdi.

Hogwarts'a yeni başlayacak olan öğrenciler şimdiden alış-verişlerine başlamışlardı. Heyecanla dükkandan dükkana geçip, almaları gereken bütün malzemeleri alıyorlardı. Kimisi somurtuyordu, istediği süpürgeyi alamadığı için. DJ bu heyecanı hissetmeyeli çok olmuştu. Okul alış-verişini hiçbir zaman büyütmezdi zaten. Listede yazanları dikkatli bir şekilde alır, heyecana yer vermezdi. Ek olarak alınması gereken süpürge tarzı şeyleri de babası zaten o istemeden alırdı; nasıl olsa paraları vardı, en iyisi alınırdı hep. Babası öldükten sonra da bir şey değişmemişti. DJ yine her şeyin iyisinden almaya devam etmişti. Şimdi pişmandı tabi, o zamanlar heyecan yapmadığı için. Yıllardır biriktirdiği heyecanını Oliver ve Kathleen'in okul alış-verişinde dışarı atabilirdi belki. Buruk bir gülümsemeyle Üç Süpürge'ye girdi. Her zamanki gibi sıcak ve kalabalıktı burası. Tek kişilik masalar çoktan kapılmıştı. İnsanlar hele son zamanlarda her boş vakitlerinde kafalarını dinlemeye çalışıyorlardı. Sanki başlarına gelecekleri biliyorlardı; bir süre sonra nefes almaya bile zor zaman bulacaklarını. Santiago yumruklarını sıkarak dört kişilik bir masaya oturdu. Yalnızlığı şimdi gözüne daha da çok batıyordu. Kalbindeki boşluk içini kemiriyordu. Böyle biri olmayacağına yemin etmişti. Neden böyle olmuştu ki? Gün geçtikçe Voldemort'a mı benziyordu? Umarım gözlerim kırmızılaşıp saçlarım dökülmez! Endişesine kulak tıkayıp ona doğru gelen garsona gülümsedi. "Mr. Yankee, hoş geldiniz. Size ne getirmemi istersiniz?" Kısa sürede Santiago ile de tanınmayı başarmıştı. Sık sık buraya gelip kahve içiyordu. "Her zamankinden olursa sevinirim." Garson tebessüm edip uzaklaşırken Santiago gözlerini masaya devirip düşüncelerine daldı tekrardan. Her şey o kadar üst üste gemişti ki, artık kaybedeceği hiçbir şeyinin olmadığına inanıyordu. İnsanları ne kadar çok korkutuyorsa, kendisi de o kadar çok korkak oluyordu. Endişeleri artmıştı. Onu hayatta tutan tek şey emelleriydi. Aydınlık düşkünlerini pişman edecekti. Elbet bir gün. Kahvesi masaya konduğunda irkilerek kendine geldi. Gülümseyip garsona teşekkür etti ve zevkle kahvesini yudumladı. Bu güzel günün keyfi ancak böyle çıkardı.

Konu: Geri: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 1:03 pm

Yazın, kar yağışının dinmesiyle herşey 1 yıl öncesine dönmüştü, Lord Woldemort düşmüştü, karanlık dağılmıştı ama ben bu dağılımın uzun sürmüceğine emindim . Daniel Jacob, kardeşim, mutlaka woldemort'un saltanatına devam edicekti, ne kadar sakin olsada sihir dünyası yakında dalgalanacaktı . Karanlık lord'un kardeşimin yanında yer alıcaktım . Hain, Justn ve yanında ki zavallılar acı içinde ölücekler . Stephanie ile tanıştıkdan sonra kendime gelmiştim, artık o umursamaz, acımasız, kibirli, kin tutan adam gtmiştide aşık olmuş bir Edward gelmişti sanki . Hogwarts'ın yakında açılıcak olması Diagon yolu ve hogsmeade'i doldurmuştu . Uzun zamandır bir ateş viskisi içmiyordum . Hogsmeade'de ıssız bir yere cisimlendim etraf karanlıktı, meydana doğru ilerliyordum bir anda aklıma esti ve gülümsedim Üç Süpürge'ye doğru koşmaya başladım ve animagus''Beyaz Kar Leoparı'' halimi alarak içeriye daldım . Herkes bana dönmüştü korkulu gözlerle . Etrafa baktım ve Santiago'Daniel' ordaydı yanına doğru ilerledim ve normal görününüm sakıncalı olucağını düşünerek Meta görünümümü aldım . ''Hey, Santi naber ?!'' sorgusuz sandelyeye oturmuştum, garson'dan ateş viskisi'' istereyerek garsonun viskiyi getirmesini bekledim .

Konu: Geri: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 1:44 pm

Dikkatimi kahvemden kaldırıp içeri giren beyaz kar leoparına yoğunlaştırdım. Sırıtıp başımı iki yana salladım. Ağabeyim heyecandan ve dikkat çekici olmaktan hiçbir zaman vazgeçmeyecekti. Onun da en az benim kadar karizması vardı; hatta belki beni geçerdi. Tekrar kahveme yönelip biçim değiştiren ağabeyime bakmadım. Zaten o vakit kaybetmeyerek benim yanıma oturdu bile. "Hey, Santi naber?!" Sol kaşımı kaldırıp her zamanki gülümser ifademle ağabeyime selam verdim. "Her zamanki gibi, Jake. Ne iyi ettin de geldin. Ben de tek başıma sıkılıyordum." Sıcak kahvem canımı yakınca kahveyi hışımla masaya bıraktım. Nasıl bir tepki verdiği fark edemediğimden garsonun tuhaf bakışları beni şaşırttı. Yüzümü yokladım çaktırmadan. Hala Santiago'ydum, sorun yok demekti bu. Mazlum bir ifadeye bürünerek garsona baktım. "Kahve sıcak geldi bir an, özür dilerim." Asamı çıkarıp masaya öylesine salladım ve dökülen kahve temizlendi. Kahve fincanım da temizlenerek rafındaki yerini aldı. Garsona gülümseyerek baktım bir an ve sonra yine ağabeyime döndüm. Yani nam-ı diğer Jake'e. "Anlat bakalım biraz Jake. Bakanlıkta işler nasıl?" Üstü kapalı bu görev sorgusu elbette ki kimse tarafından sezilmemişti. Ama ağabeyim ne sorduğumu açıkça biliyordu. 'Bakanlıktaki Ölüm Yiyen sayısı ve durumu ne alemde? Bir tehlike var mı? Kanı bozukları haklama işi ne alemde?' Santiago'nun masum ifadesiyle yine gülümsedim ve derin bir iç geçirerek başarılarımızla gurur duydum. İki kardeş oldukça iyi yerlere gelmiştik. Brian'sa hala Yoldaşlık bataklığında canı için savaşıyordu. Yazıktı doğrusu...

Konu: Geri: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 2:04 pm

"Her zamanki gibi, Jake. Ne iyi ettin de geldin. Ben de tek başıma sıkılıyordum." gülümsemiştim sıcak kahve içiyordu DJ cidden kendisini bu değişim konusuna fena kaptırmıştı . ''Sıkıntın geçmiştir artık .'' belli ki gelen kahvenin sıcaklığı Daniel'i rahatsız etmişti, kahve yere dökülünce masayı asasını çıkararak temizlemişti . Garson'a bakarak "Kahve sıcak geldi bir an, özür dilerim." -WOW !- Daniel Jacob Black Özür diledi bu an tarihe geçicek bir an ! Kesinlikle öyle . "Anlat bakalım biraz Jake. Bakanlıkta işler nasıl?" bakanlıkta işler mi nasıl iğrenç kanıbozukları halletmek ne kadar iş ola bilir ki ? ''Gayet iyi ! Büyücülerin sayısında artış var Gizem Dairesi ve Esrar Dairesi bu aralar hiç boş durmuyor !'' üstü kapalı bir soruya üstü kapalı bir cevap . Biran için ayağa kalktım meta görünümümden çıktım ve asamı çıkardım arka masada oturan adama çevirdim ve büyülü sözcükleri serbest bıraktım ''Avada Kadevra!'' yeşil bir ışık süznesi adamın kaskatı kesilmesine neden olmuştu kar gibi bembeyaz ! Herkes ayaklanmıştı herkesin ağzından ''Olamaz bu Edward Kevin Black !'' sözcükleri çıkıyordum asamı tekrar kaldırdım ve bu sefer katliam yapıcaktım, ''Yuspar Avorus Maxima!'' ateşler tüm bar'ı kaplamıştı hatta bar'dan taşmıştı, hogsmeade asamın alevi ile parlıyordu . Daniel kahveden dolayı garson'u öldürmek isticekti emindin, ve garson'a ''Protego!'' kalkanı ile savunmaya almıştım, sıra Daniel'daydı !

Konu: Geri: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 2:33 pm

Üstü kapalı cevaba her zamanki gülümser ifademi takınarak başımı salladım. Gözlerimi kapatıp Üç Süpürge'de çalan müziği dinlemeye başladım. 'Unforgettable', en sevdiği şarkılardandı bu. Belki bir Karanlık Lord'a ters düşerdi ama ben seviyordum işte. Müziğin ahenginin eşliğinde kulağıma oldukça sevdiğim ama kullanmaktan genellikle kaçınmak istediğim bir büyünün adı çarptı. "Avada Kedavra!" Gözlerimi şaşkınlıkla açtım ve katliam yaratmak üzere olan ağabeyime şaşkınca baktım. O artık gerçekten ağabeyimdi işte. İnsanlar da bunu fark etmişlerdi. "Olamaz, bu Edward Kevin Black!" Onu nereden tanıdıklarını tahmin etmek zor değildi. Ölüm Yiyenler arasında en çok katliam yapan ağabeyimdi. Ona hem iğrenerek hem de imrenerek bakmamın asıl sebebi buydu belki de. Kulağıma başka bir büyü daha çarptı. "Yuspar Avarus Maxima!" İşte bu buraya dinlenmek için gelen insanların başına gelebilecek en kötü şeydi. Ağabeyim, garsonu korumaya almıştı. Şaşkınlığımdan çıkıp gülümser ifademe döndüm. Ağabeyimin onu korumaktaki amacını anlamıştım. Onu öldürmek istediğimi tahmin etmişti. Sanki kötü adama karşıymışım gibi ona bakarak asamı çektim ve garsonlarla müşteriler bana güvenmeye başladıklarında kendime dönüştüm. Daniel Jacob Black'e. Ufak tefek, sarışın garson kızın dediğini duymamam mümkün değildi. "Aman Tanrı'm! Karanlık Lord'la mı yattım yani?" Sırıtıp arkama, bana kahve getiren garsona döndüm ve selam verip büyümü çaktım. "Avada Kedavra!" Diğerlerinin kanı donmuştu elbette ki. Garson kız bana yalvarırcasına bakıyordu. ama ne yapabilirdim ki? Az sonra ağabeyimin oluşturduğu ateş çemberi herkesi öldürecekti zaten. Ona üzülmüşüm gibi bakarak hepsini asla göremeyecekleri bir iple bağladım ve vicdanım rahat bir şekilde arkamı döndüm. "Gitme vakti, ahbap!" Ağabeyime göz kırptım ve Santiago'ya dönüşerek kapının önüne çıktım. Dükkanın dışındaki kimse içerideki olayı göremiyorlardı. Eh tabi ki, önlemimizi almıştım. İçeride ne olursa olsun, dışarıdan her zamanki neşeli Üç Süpürge gözükecekti. Ki öyle de olmuştu işte. Ağabeyimi beklerken kendime bir sigara yaktım ve vicdanımın sızlamasını göz ardı etmeye çalışarak yaptıklarımızın keyfini sürdüm.

Konu: Geri: Karşılaşma Perş. Ocak 21, 2010 3:07 pm

"Aman Tanrı'm! Karanlık Lord'la mı yattım yani?" Gülmemek elde değil di . Birisiyle yattın kim olduğu kimin umrunda ! Daniel brşeyler yapmıştı hiç kimse hareket edemiyordu, iple bağlamış olmalıydı, "Gitme vakti, ahbap!" -yok ya, daha yeni başlıyoruz !- ''Tamam geliyorum biraz daha eğlenelim !'' herkes ölmüştü sadece garson kız kalmıştı, dışarıya doğru yöneldim ama bir an durup gülümsedim ve asamı biranda kız'a çevirerek ''Avada Kedavra!'' yeşil ışık süzmesi kız'ı tam karnından vurmuştu yere serilişi öyle güzeldi ki . ''Daha genç ve güzeldi yazık oldu sana . Seninle bende yatmak isterdim ama işte kader.!'' Kapıdan dışarıya çıktığımda Santiago vardı bende Jake halimi almıştım. ''Kafatası eğlence merkezine gidiyoruz, Daniel !'' burası nasıl bir yer bilmiyorum bile daha önce hiç gitmedim ama çok merak etmiştim herşeyin bir ilki vardır, benim ilkimde bu olsa gerek ! Hogsmeade bir kaç işim vardı ''Daniel sen git ben geliyorum.'' Bağıran barakaya gitmem gerekiyordu bağıran barakaya doğru yürümeye başlamıştım oraya geldiğim içeri boştu biraz gezdim ve aradığımı buldum dükkan sahibesi, ''Görüşmeyeli çok oldu ha Morgana ?!'' bana doğru geldi ve ''Buraya neden geldin Edward ?'' gülümsedim ve ''Geçiyordum uğradım, dalgamı geçiyosun ? Oğlum nasıl Morgana'' ''Gayet iyi ama buraya artık gelmeni istemiyorum Edward oğlumu tehlikeye atamam!'' ne demeye çalışıyordu ki ''Ne diyorsun sen ?! Bir suçluyum diye çocuğumuda görmüceğimi mi sanıyorsun ?'' Kapıya doğru yönelmiştim ve durdum,buna dayanamazdım asamı kaldırdım ve ona doğru çevirdim ''Çok üzgünüm, Morgana.!'' gözlerinden yaş akıyordu ama ona acıyamazdım çocuğum olmadan asla olmazdı ! ''Avada Kedavra!'' onun yıkılışını seyrettim lanet olsun çocuğumun ölüşünü seyrettim .