Kaçamak....

Gizem Dairesi'nde iğrenç kanı bozukları temizledikten sonra bakanlıktan ayrılmıştım biran önce Marissa ile birlikte yatağa girmek istiyordum, onu özlemiştim . Yorucu bir günün ardından gece'mde pek sakin geçmicekti . Marissa'nın o güzel vicudunu özlemiştim, Domuz kafasından buluşucaktık, ow domuz kafası viskiler'den alınan haz'la birlikte yatağın gıcırtısı süper olucaktı . Malikane'ye cisimlenmiştim kimse yoktu oda'ma çıktım, üzerimi değiştirdim her zaman ki parfümümü sıktım artık hazırdım ! Domuz kafasına gitmeliydim, Hogsmeade'e cisimlendim daha sabah buradaydım öldürdüğüm insanların hepsi beynimde canlanıyordu ama bunları düşünemezdim ben acımasız bir ölüm yiyendim . Ancak en ağır koyanı ise oğlumu öldürmemdi, bunu yapmamalıydım ama göremicektim bir faydası olmucaktı . Domuz kafasının önüne geldiğimde etrafa baktım ve içeriye girdi, içerisi'nin dolu olduğu söylenemezdi . Boş bir masaya geçtim ve garson'u çağırdım ''Oda'ların birisini benim için hazırla ve bana bir ateş viskisi getir, hemen !'' Ateş viskim gelmişti bir yudum aldı ve kapı gıcırtısı ile kapıya döndüm gelen Marissa'ydı bana doğru geliyordum yanıma geldiğinde sağ elini yanağıma koyarak gözlerimin içine baktı "Umarım fazla bekletmemişimdir hayatım. İşim uzadı." gülümsedim ''Önemli Değil!'' dudaklarını dudaklarıma bastırdı karşılık vermiştim elinden tuttum ve garsonun benim için hazırladığı odaya götürdüm onu . Dudaklarına yapıştım ve üzerini çıkartmaya başladım ...

Marissa'nın sesi bile beni baştan çıkarmaya yetiyordu. Saçlarının kokusu, dudaklarının karşı koyulmaz tadı, gözleri... Onu vazgeçilmez kılabilecek bir sürü şey sayabilirdim. Benim çocuksuluğuma ve kuralsızlığıma karşın, o ciddi bir güzellikti. Bunu asla reddedemezdim, o beni yola getirmesini biliyordu. Tabi şimdi beni yoldan çıkaranın ta kendisi oydu. Dudaklarımla ona sahip oluyordum ama bu bana yetmiyordu. Her seferinde daha fazlasını istiyordum. Ki o da bunu biliyor olmalıydı, hissediyor olmalıydı. Vücudumun her bir uzvu adeta ona yalvarıyordu. Ona susamıştım. Aramızdaki son engelleri de kaldırdım. Kıyafetler ona yakınlığımı engelliyordu. Kulağıma bir, seni seviyorum, fısıldandığını duydum ya da hissettim. Çünkü aramızda daha çok hisler rol oynuyordu. Ellerimi onun ince ve biçimli belinde gezdirirken, ben de cevabımı onun boynuna fısıldadım. "Ben de seni seviyorum, Marissa."Artık kesinlikle dayanacak gücüm kalmamıştı. Kendimi ona biraz daha yaslarken gözlerinin içine baktım. Hazır olup olmadığına onun karar vermesi gerekiyordu. Ayrıca, bitişe ulaşmadan önceki hamleyi ona bırakmak istiyordum. Acele etse iyi olurdu. Vücudumun ona olan arzusu zapt edilemez duruma gelmişti çünkü.

Tutkuların esiri olmak ya da olmamak... İşte tüm mesele bu. Haksız olduğumu söyleyemezsiniz kabul edin. Tutkular zehir gibidir. Büyüden daha güçlüdür. Büyünün etkisinden kurtulabilirsiniz ama tutkularınızdan... ASLA.
Edward yanımdayken bedenim adeta kavruluyordu. Dudaklarımızı bir an için ayırdığımızda göz göze geldik. Bu bakışları tanıyordum. Edward da benim gibi arzularının esiri oluyordu yavaş yavaş. Yüzümü ona yaklaştırarak kokusunu içime çektim yavaşça ve zevkin doruklarına çıkmaya hazır olduğumu söyledim ona.Yanında ne kadar uğraşırsam uğraşıyım küçük bir muggle kadar savunmasızdım. Bu yüzden yine kendimi ona bıraktım. Beni çağıran, adeta zihnime hükmeden dudaklarında buldum kendimi tekrar.Cehennemdeymiş gibi yanarken önce bir acı hissettim. O acıyla birlikte bu ilahi varlığın benim olduğu için ne kadar şanslı olduğumu geçirdim içimden. Yavaşça nefes alış verişlerim hızlanmaya başlamıştı. Vücutlarımızın bir olduğu sırada kollarımı güçlü sırtında birleştirdim. Acı gittikçe sıklaşıyordu. Zirve yolunda aşkı bedenimi doldurmuştu çoktan. Önce ruhumu sonra da beni ele geçirmişti. Son noktaya vardığımızda "Ölüm meleğine dek yalnızca senin olmak istiyorum." dediğimi fark ettim bir anda. Kalbim beynimi ele geçirmişti. Cümleleri düşünmüyordum artık. Yanlızca o ve ben... Ağzımdan çıkan kelimelere dikkat etmeliydim. Onu boğmak istemiyordum, sonuçta hayatını benimle geçirmek gibi bir zorunluluğu yoktu. Ama ne olursa olsun benim tek ve ebedi aşkım o olacaktı. Edward yorulmuşa benziyordu. Benimse soluklarım anca normale dönmüştü. Derin bir nefes alarak gözlerine baktım. Söyleyeceği her kelime çok önemliydi artık.