~~M. Alyssa

~~ Ash'in Ölüm Yıl Dönümü...
Lyssa evde oturmuş sakince yazdığı bazı yazıları okurken kapı alacaklı gibi çalınmaya başladı. Kapıyı açar açmaz Lyssa'in can dostu, herşeyi olan Edward içeri daldı.
"Hey sakin ol Eddy!" Edward asası elinde Lyssa'ya yaklaştı ve asasını Lyssa'nın boynuna dayadı gözleri dolu bir şekilde. " Senin yüzünden öldü Ashley. Hep senin yüzünden !" diye evin içinde bağırmaya başladı. Lyssa çevik bir hareketle asasını çıkardı Eddy'ye doğru yöneltti ne kadar istemesede. " Sakin ol Eddy. Hiçbirşey bilmiyorsun. Benim yüzümden ölmedi. Ben ne yapabilirdim ki.
Her sene böyle yapıyorsun. Lütfen biraz sakin olmaya çalış!" yavaş adımlarla geri geri gidiyordu Lyssa. " Onu kurtarabilirdin, onu koruyabilirdin ama yapmadın! " dedi Eddy gözünden yaşlar akmaya başlamıştı bile. Her sene daha da kötü oluyordu. Eddy'nin 4 yıl önceki sevgilisi, Lyssa'nın ise Eddy'den sonraki en yakınıydı Ashley. Voldemort'un yandaşları yüzünden hayatını kaybetmişti. Aslında o sırada Lyssa da ölebilirdi ama şans eseri kurtulmuştu.
Ama elinden geleni yapmıştı biricik Ash için. Ama ne çare...
Eddy Lyssa'ya, bugüne kadar hep yanında olmuş tek dostuna asa uzatmıştı yine. İstemeyerek de olsa ağzından birkaç kelime dökülüverdi.
" Keşke onun yerine sen ölseydin." Lyssa her sene Eddy'nin bu davranışı yapmasına alışkındı ama bu seferki canını çok yakmıştı. Gözleri doldu, ağlamamak için kıpkırmızı dudaklarını ısırdı sertçe. Ne kadar ağlamamaya çalışsada beceremedi, gözünden birkaç damla yaş döküldü.
" Expelliarmus ! "
Lyssa istemese de yapmak zorunda kaldı bu büyüyü. Eddy'nin asası yere düştü. Lyssa artık kızgın bakıyordu Eddy'ye.
" Yeter artık! Her sene beni suçladın Eddy. O lanet olası günü her sene bana hatırlattın ep, bense unutmaya çalıştım hep. Ash'in ölmesi benim suçum değildi! Anlıyor musun, benim suçum değildi !"
Bu sefer Lyssa asasını Edd'in boynuna dayamıştı. Edd kendine gelmişti sonunda, Lyssa'ya yalvarırcasına bakıyordu.
" Lyssa, yapma lütfen ! Ben.. ben kendimi kaybettim bir anda. Ashley'i çok özlüyorum. Ve bugün onun öldüğü gün... Kendime lanet ettiğim gün bugün. Keşke diyorum, keşke ben orda olsaydım da onun yerine ben ölseydim..."
Lyssa daha fazla dayanamadı, bacakları onu daha fazla taşıyamadı ve yere düştü.Edd Lyssa'nın asasını yavaşça elinden alıp kenara koydu, o günden sonra kalan tek dostuna sarıldı sıkıca. Lyssa onun omuzlarında ağlıyordu. Alex de sardı biricik arkadaşını kollarıyla. Her yıl daha da şiddetleniyordu bu kavga.. Edd sessizce Lyssa'nın kulağına fısıldadı.
" Özür dilerim meleğim. Bir an kendimi kaybettim biliyorsun işte her yıl ki gibi." Suçunu biliyordu Eddy. Bakışlarını yere indirmiş o günden sonra hayatında kalan en değerli kişiye suçlu suçlu bakıyordu bir kedi gibi. Alex ona daha sıkı sarıldı. "Ben, ben sana asla asa uzatmak istemedim, bir anlık bir sinirle yaptım, kendime çok kızıyorum.Özür dilerim, özür dilerim... "